Nederlandse vertaling onderaan
Dear All,
I left for the US with the intention of staying creative – I brought some items to knit and sew, and of course there is plenty of material in America.
However, caring for my parents consumed so much time and attention that there was no room to make art. I was often tired, felt empty and sad. Then, of course I also suffered from feelings of guilt because I had no room for my creativity.
This happens to many people, my case is not unique. When the burden is too great or sadness is holding you back, you simply cannot be creative and make your own work.
But now that I look back, I realize that I was involved in art every day. For hours I wandered through the city or on the beach, taking pictures, collecting shells, observing nature in all its beauty. Subconsciously I made mental notes of pattern, shape, color and God’s design. While clearing out my mom’s drawers and boxes, I found – literally – thousands of family photos. I read family stories, I wrote down my history. This is a basis for inspiration for new projects, even if it won’t develop immediately. Most of the base, like the iceberg, is just underwater.
Beyond all the responsibilities, the past few months have been an important time for me for stillness, observation and reflection. We don’t always have to be working with materials or our hands to create. Happily, I remembered that this also is an important part of the creative process.
As time with mom came to an end, my creativity returned, but differently: I taught mom origami and found a place for her origami butterflies. I cut leaves from colorful felt and made a new wreath for her front door with found objects. Small crafts left for Mom to remember our days together. Nothing pretentious, but meaningful to both of us.
When your energy level is low, and you are going through days of mourning, it is good to occasionally tell yourself that silence, observation and reflection are all part of the creative process. Give yourself time to rest in it.
And now, while I mourn the death of my father, I allow myself more time to pick up life in Amsterdam again. I find it difficult to take a step forward, to keep taking steps to get back to work, to find a sequel to DIY Textile School, to teach again. I realize I need more time.
That’s why I take small steps so that I have space to breathe, to feel, to mourn, to live. I also set a modest goal: I will have a stand at the Weerribben Textiel Festival in June. To meet people and sell the inventory from my webshop – in small kits, or in small batches of recycled or upcycled items. What DIY Textile School will look like in the future is yet to be decided. For now, I’ll take time to think, rest and take small steps forward.
Perhaps I will see you in the Weerribben?
Ginni
Nederlands
Lieve allemaal,
Ik vertrok naar de VS met de bedoeling om creatief te blijven – ik nam wat spullen mee om te breien en te naaien, en bovendien is er in Amerika natuurlijk ook materiaal genoeg.
De zorg voor mijn ouders slokte echter zoveel tijd en aandacht op, dat er geen ruimte was om kunst te maken. Ik was vaak moe, voelde me leeg en verdrietig. En toen kreeg ik natuurlijk ook nog last van schuldgevoelens omdat ik geen ruimte had voor mijn creativiteit.
Dit overkomt veel mensen, mijn geval is niet uniek. Wanneer de last te groot is of het hart er niet in zit of verdriet je tegenhoudt, dan lukt het gewoon niet om creatief te zijn en je eigen werk te maken.
Maar nu ik terugkijk, realiseer ik me dat ik toch op de een of andere manier wel elke dag bezig was met kunst. De uren dat ik door de stad dwaalde of over het strand liep, foto’s maakte, schelpen opraapte, de natuur in al haar schoonheid observeerde. Onbewust maakte ik mentale aantekeningen van patroon, vorm, kleur en Gods ontwerp. Bij het opruimen van de laden en dozen van mijn moeder vond ik – letterlijk – duizenden familiefoto’s. Ik las familieverhalen, ik noteerde mijn geschiedenis. Dit is een basis voor inspiratie voor nieuwe projecten, ook al zal het er niet meteen uit te komen. Het grootste deel van de basis speelt zich, net als de ijsberg, onder water af.
De afgelopen maanden waren voor mij, naast alle hectiek, ook een belangrijke tijd voor verstilling, observatie en reflectie. We hoeven niet altijd met materialen bezig zijn te maken om te creëren. Ik herinnerde me gelukkig op tijd dat dit ook een belangrijk onderdeel is van het creatieve proces.
Terwijl de tijd met mama ten einde liep, realiseerde ik me dat ik anders creatief bezig was: ik leerde haar origami en creëerde een plekje voor haar origami-vlinders. Ik sneed blaadjes uit kleurrijk vilt en maakte met gevonden voorwerpen een nieuwe krans voor haar voordeur. Het waren kleine knutselwerkjes, om iets achter te laten voor mama om onze dagen samen te herinneren. Niets pretentieus, maar betekenisvol voor ons allebei.
Wanneer je energieniveau laag is, en je dagen doormaakt van rouw, is het goed om af en toe tegen jezelf te zeggen dat stilte, observatie en reflectie allemaal deel uitmaken van het creatieve proces. Geef jezelf de tijd om erin te rusten.
En nu, terwijl ik rouw om het overlijden van mijn vader, gun ik mezelf ook meer tijd om het leven in Amsterdam weer op te pakken. Ik vind het moeilijk om een stap vooruit te zetten, om steeds stappen te blijven zetten om weer aan het werk te gaan, een vervolg te vinden voor DIY Textile School, weer les te geven. Ik besef dat ik nog meer tijd nodig heb.
Daarom neem ik kleine stapjes zodat ik ruimte voel om te ademen, te voelen, te rouwen, te leven. Daarin heb ik ook een bescheiden doel gesteld: ik ga in juni met een stand staan op het Weerribben Textiel Festival. Om mensen te ontmoeten en de inventaris uit mijn webshop te verkopen – in kleine kits, of in kleine partijen van gerecyclede of upcycled items. Hoe DIY Textile School er in de toekomst uit zal zien, moet nog worden beslist. Voor nu neem ik de tijd om na te denken, voldoende rust te nemen en kleine stapjes vooruit te zetten.
Misschien tot ziens in de Weerribben?
Ginni
By Dymphie Kies March 3, 2022 - 12:11
Heel herkenbaar verhaal Ginni…. in je onderbewuste gebeurt zoveel tijdens de periode van afscheid nemen en rouw….. take your time!!! je zult zien, er komt zeker een nieuw moment dat er weer mooie dingen op jouw pad komen die je richting kunnen geven…. warm greetings and a big hug
By Ginni March 3, 2022 - 12:46
Thanks Dymphie.