Nederlandse vertaling onderaan
Ups and downs in Covid-19, constant adaptations to keep DIY Textile School running during the pandemic, and worries and responsibilities about the care for my elderly parents in the U.S. – it is not a good combination. But just when I started to doubt myself, wondering if I would have to give it all up, shut down the school, stop the madness, a sweet thing happened… I received beautiful handmade thank you cards that helped to remind me why I do this work, why I began this school…. Then came tears, and new, more inspired self-reflection. Big inhale….
Now a new summer class starts, students are inspired, everything goes smoothly, the students want to attend more classes and ask about the longer programs and I breathe and remember again: yes, this is why I do this work.
Then it came to me, I realized why I also felt so down… I knew I felt bad that students missed their traditional exhibition, but I missed our student exhibition, too! It is the culminating event of a two-year program that I am heavily involved in myself. I teach, I coach, I guide the students to find their own creativity, to develop, to reach that better place in themselves that wants to express itself through art. Then they share it, first among their peers, and then with more confidence to their family and friends. I get to watch their joy, their sense of accomplishment, their pride in that one moment in time – the exhibition! The opening of the exhibition is the moment when I feel their joy, their sense of accomplishment, their pride in what they have achieved! We all missed it – but I had not realized how much that moment mattered to me. Damn you, Covid!
Despite Covid, though, students are signing up for classes again. Fall classes slowly fill up, the Textile Art program that starts in January is full (yet with only 8 students). I gain hope again. I can breathe.
So, thank you, senders of those tender words of kindness, in a thank you card. A reminder, closing the gap – connecting. It can mean the world to someone. It meant the world to me! So, a big shout out to those who took the time to send me a card this summer. It’s a helpful reminder for me, too, to show my gratefulness to others. And a shout-out to everyone: Let’s show our gratefulness – say that one extra word of kindness today and take that one extra step to connect. Especially when we are all expected to keep social distancing. Let’s bridge the gap in other ways!
How will you close the distance today?
Nederlands
Ups en downs in Covid-19, constante aanpassingen om DIY Textile School draaiende te houden tijdens de pandemie en zorgen over de zorg voor mijn hoogbejaarde ouders in de VS – het is geen goede combinatie. Maar net toen ik aan mezelf begon te twijfelen, me afvroeg of ik de handdoek niet in de ring zou gooien, de school sluiten, de waanzin stoppen, gebeurde er een wonder! Ik ontving een aantal prachtige handgemaakte bedankkaarten. Opeens wist ik het weer. Waarom ik dit werk doe, waarom ik op deze school ben begonnen… Toen kwamen er tranen, en nieuwe zelfreflectie. Diep inademen….
Nu begint er een nieuwe zomerklas, studenten worden weer opnieuw geïnspireerd, alles gaat vlotter dan ik had durven hopen, de studenten willen meer lessen bijwonen en vragen naar de langere programma’s en ik haal adem en herinner me opnieuw: ja, dit is waarom ik dit werk doe.
Dan besef ik op een dag opeens waarom ik me ook somber voelde. Ik vond het verschrikkelijk dat studenten hun traditionele eindtentoonstelling moesten missen, maar ikzelf miste onze studentententoonstelling óók enorm! Het is het hoogtepunt van een tweejarig programma waarbij ik zelf zo intensief betrokken ben. Ik geef les, ik coach, ik begeleid de studenten om hun eigen creativiteit te vinden en te ontwikkelen, om die betere plek in zichzelf te bereiken die zich wil uitdrukken door middel van kunst. En die kunst maken ze. En ze delen het, eerst met hun medestudenten en dan, met meer vertrouwen, met hun familie en vrienden. De opening van de tentoonstelling is het moment dat ik hun vreugde voel, hun gevoel van voldoening, hun trots op wat ze bereikt hebben! We hebben het allemaal gemist – maar ik had me niet gerealiseerd, hoeveel dat moment ook voor mij betekent. Vervloekte Covid!
Maar ondanks Covid schrijven studenten zich weer in voor lessen. Najaarsklassen lopen langzaam vol, het Textile Art Programma dat in januari start is vol (vanwege de noodzakelijke onderlinge afstand maar met slechts 8 studenten). Ik krijg weer hoop. Ik kan ademen.
Dus, bedankt, afzenders van die tedere woorden van vriendelijkheid, in een bedankkaart. Een herinnering, de kloof dichten – verbinden. Het kan de wereld voor iemand veranderen. Het heeft zoveel voor mij betekent! Dus een enorm dankjewel naar degenen die de tijd namen om me deze zomer een kaart te sturen. Het is een stimulans om mijn dankbaarheid aan anderen te tonen. En meteen ook een oproep aan iedereen: laten we onze waardering tonen – zeg vandaag dat ene extra vriendelijke woord, zet die ene extra stap om verbinding te maken. Juist als van ons allemaal wordt verwacht dat we sociale afstand houden. Laten we op andere manieren de kloof overbruggen!
Hoe ga jij vandaag de afstand overbruggen?