Explosie van Vreugde

DIY Textile School is een school voor amateurkunst. Veel mensen vinden dat dit een goede plek is om (textiel)kunst te leren maken. Dat is ook zo. Maar het is maar de helft van het verhaal.

Innerlijke kracht
DIY Textile School is een plek voor persoonlijke ontwikkeling. Dat is geen loze kreet: ik zie dat de school mensen niet alleen in hun kunst vooruit helpt, maar in hun hele leven. De studenten die de tweejarige opleiding Textile Art hebben gedaan, zijn gegroeid in creatieve en artistieke ontwikkeling. Ze hebben ook hun innerlijke kracht gevonden. En daardoor weten ze dat ze kunnen omgaan met de uitdagingen van het leven. Dat ze kunnen dealen met verschrikkelijke gebeurtenissen als een overlijden in de familie of met ziekte of het verlies van werk. Dat heeft alles te maken met het vinden van kracht in jezelf, en steun aan elkaar.  DIY is een plek waar mensen elkaar ondersteuning bieden.

Gevoel van eigenwaarde
Je creativiteit ontwikkelen en dingen maken met je handen is goed voor je gezondheid, vooral je geestelijke gezondheid. Het heeft een therapeutische, helende werking. Ik zie dat elke week.
Er komen bij DIY veel verschillende mensen – sommigen zijn onzeker, hebben een laag zelfbeeld of zijn niet in staat om zich te concentreren en dingen af te maken.
Het is geweldig om de ontwikkeling te zien van de studenten van het tweejaarlijkse Textile Art programma. Hun gevoel van eigenwaarde groeit. Ze merken hoe goed het is voor je zelfvertrouwen om anderen te laten zien wat je maakt. Om positieve feedback te krijgen over je creaties.

Lekker makkelijk?
Klinkt lekker makkelijk – maar dat is het natuurlijk niet. In de twee jaar van de opleiding zie ik studenten over de achtbaan denderen die Kunst Creëren heet – met alle dieptepunten en hoogtepunten die daarbij horen. Ja, soms zit je ‘in de flow’ en is kunst maken een fantastische meditatieve ervaring. Maar soms is het een strijd – vooral met jezelf. Maar als je dóór gaat, komt er altijd weer een opening. Iets nieuws, moois, onverwachts!

‘t zijn net mensen…
DIY studenten zijn net mensen! Of het nu huiselijk geweld, de gezondheid, ziekte bij dierbaren, psychologische problemen, het verlies van partner of van werk…iedereen worstelt wel ergens mee. Bij DIY komen relatief veel vrouwen die zijn gestopt met werken en er achter willen komen wat de volgende stap in hun leven kan zijn. Of die hun baan zijn kwijtgeraakt en een nieuwe richting moeten vinden en uiteindelijk ander werk, misschien wel op een heel ander terrein. Iedereen heeft zo haar eigen uitdagingen. Iedereen heeft in meerdere of mindere mate ‘wel wat anders aan haar hoofd.’

We zullen dóórgaan!
Die wetenschap maakt het extra bijzonder om te zien hoe studenten aan de slag gaan en doorzetten. Ze komen naar de lessen. Ze blijven creatief en ze gaan door met het maken van kunst. Ze blijven in de stroom van de creativiteit omdat ze weten dat dit het leven verrijkt. In dat proces van twee jaar zie ik een ontwikkeling van zelfvertrouwen en een toenemend gevoel van eigenwaarde omdat studenten door de moeilijke momenten heen gaan. Ik vind het geweldig om te zien hoe de studenten groeien en zich ontwikkelen. In creatief opzicht én persoonlijk. Als kunstenaar én als mens.

Gemeenschap = community
DIY is een open, creatieve en veilige plek om die groei mogelijk te maken. Om ondersteuning te bieden bij de uitdagingen van het leven. Daarmee helpt DIY voor mijn gevoel niet alleen mensen individueel maar steunt zo ook de gemeenschap. Daar ben ik trots op. Dat ik dat in Nederland mag doen (als buitenlander!). Niet alleen voor Nederlandse vrouwen, maar voor iedereen.

Explosie van vreugde
Kunst maken geeft blije energie. Nergens is dat sterker dan op de tentoonstelling aan het eind van het tweejarig programma Textile Art. Ik hou zó van de explosie van vreugde bij studenten wanneer ze hun werk laten zien!
De tentoonstellingen van de studenten is eigenlijk de aanleiding om dit stuk te schrijven. Niet één, maar twéé tentoonstelling zelfs. Want zowel de studenten van het Masterjaar als de Textile Art opleiding 2015-2017 gaan in juni exposeren. Er wordt keihard gewerkt om de werken optimaal en – uiteraard – professioneel te presenteren. Want er is veel bijzonders gemaakt. Dat mag getoond, dat mag gezien dat mag gewaardeerd worden.

‘Ik heb iets te bieden’
De tentoonstelling is zelf ook weer een rollercoaster. Het is nogal wat: je hebt zoveel tijd in je kunst gestoken – in het maken, nadenken, plannen, proberen, werken, presenteren…. je ziel en zaligheid zitten er in. En dat ga je aan de buitenwereld laten zien. En je weet niet zeker wat anderen – buiten je klasgenoten – daarvan zullen vinden. Ja, het helpt dat je medestudenten je waarderen. Dat is een steun in de rug. Maar als je aan anderen kunt laten zien wat jij hebt gecreëerd en je ontvangt positieve reacties, dan krijg je echt het gevoel: ik heb iets te bieden. Ik heb toegevoegde waarde. Het plezier in de kunstwerken die je hebt gemaakt, hebben anderen gezien en ze hebben ervan genoten. Creativiteit is een cadeau dat je geeft en deelt met anderen.

Geef! Deel!

Ginni

 

This entry was posted in Blog and tagged , , , , , , , , , , . Bookmark the permalink.